En ūú getur stundum veriđ... algjör tæfa.

Ég sé heillandi og skapmikla stúlku, sem, á stundum, hefur sũnt konunglegt vald á viđ hvern ađalborinn í heiminum.

Og stundum töluđum viđ saman ūar til sķlin kom upp.

Hann er myrkfælinn og grætur stundum en fyrir utan ūađ...

Ég held ađ ūeir brenni stundum rusl ūarna.

Já, af ūví svona er ég! Ég er alltaf ađ gera eitthvađ fyrir fķlk og vakna svo međ tķmleikatilfinningu. Ég á ekkert.

Ef ég drep ekki mann öđru hverju gleyma ūeir ūví hver ég er.

Kannski klúđrar annar ykkar viđ og viđ.

Auđvitađ koma upp undantekningar en hann trúir ūví ađ ūeir verstu eigi rétt á sanngjörnum réttarhöldum.

Herrar mínir, eins og ūiđ sjáiđ, ūrátt fyrir ađ ūeir séu hæfileikaríkir í eldhúsinu ūurfa ūeir stundum á eftirliti fullorđinna ađ halda.

En lífiđ á ūađ til ađ sparka í rassinn á manni endrum og eins.

Hann missir úr dag stöku sinnum.

En bræður þeirra, er bjuggu í þorpum sínum, áttu að koma inn við og við, sjö daga í senn, til þess að aðstoða þá,